Park miejski podlega kontroli człowieka. Wybrane gatunki drzew są sadzone w odpowiednich miejscach, tulipany i róże kwitną na wyznaczonym terenie, trawnik jest systematycznie koszony, opadłe liście są grabione i wywożone. Park poprzecinany jest asfaltowymi ścieżkami, krzewy bywają formowane w geometryczne bryły, systematycznie używa się środków ochrony roślin. W przeciwieństwie do parku, teren nazywany nieużytkiem rozwija się samodzielnie. Drzewa wysiewają się spontanicznie z nasion krążących po świecie. Ptaki, owady i małe ssaki mogą żyć w niszach, które tworzą się pośród opadniętych gałęzi, liści, których nikt nie wygrabia oraz w dziuplach drzew. Kategoria braku użyteczności przypisana takiemu terytorium jest problematyczna. Nieużytki są wykorzystywane przez wiele organizmów żywych, są również miejscem najczęstszego kontaktu mieszkańców miast z przyrodą.
Na opuszczonym Stadionie im. E. Szyca Anna Siekierska otwiera Sanatorium dla wszystkich istot w nim żyjących, w którym roślinność będzie rozwijała się przy niewielkiej ingerencji człowieka. To odmienny od dotychczas proponowanych przez developerów i urzędniczki, scenariusz dla tego miejsca. Artystka chce rozpocząć proces odzyskiwania przestrzeni życiowej na rzecz wszystkich istot, które mają prawo do integralnego szacunku dla swojego istnienia.
Dziełem sztuki, stworzonym wspólnie z istotami zamieszkującymi stadion, będzie cały 6,5 ha teren obiektu sportowego. Ludzkich mieszkańców Poznania zaproszę do uczestnictwa w performansie naukowym przeprowadzonym na terenie Sanatorium. Tworzę narzędzia badawcze służące do pomiaru niestandaryzowanych parametrów jak: potencjał danego terenu dla firmy deweloperskiej, współczynnik sprawczości istot zamieszkujących Sanatorium. Wstępem do dyskusji o przyrodzie w mieście, będzie analiza wyników badań przeprowadzonych wspólnie z uczestni_cz_kami spaceru performatywnego.
Anna Siekierska
Absolwentka wydziału rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, obecnie tam zatrudniona jako asystentka w pracowni rysunku. Jest czynną artystką i aktywistką zaangażowaną przede wszystkim w działania na rzecz przyrody. Jej prace były wystawiane w Polsce, Wielkiej Brytanii, Niemczech, na Węgrzech, Ukrainie oraz we Francji. Za pomocą sztuki i działań aktywistycznych dąży do afirmacji wspólnoty wszystkich istot oraz wypowiada się w imieniu innych gatunków eksploatowanych i dyskryminowanych przez homo sapiens.