„Szum zakrada się powoli, także we mnie, szum. W dusznej pogodzie zastałe wody dnia stają się dwoma pełnymi zgnilizny lustrami. Zmęczony nabieram podejrzenia, fałszywej i ulotnej skruchy”. Zdruzgotany mężczyzna próbuje zrozumieć szum i to, co się wokół niego dzieje. To, czego szuka w swoim przeznaczeniu, uświadamia mu, że tak naprawdę nigdy nie jest sam.
Ery Claver
Urodzony w 1987 r. w Luandzie Ery Claver jest jednym z najbardziej wszechstronnych twórców angolijskiej sceny filmowej. Swoją karierę rozpoczął jako operator i reżyser obrazu w licznych serialach i filmach dokumentalnych produkowanych przez Semba Comunicação. W 2013 r. dołączył do platformy Geração 80, w której ramach rozwinął swój styl, tworząc filmy krótkometrażowe, reklamy i teledyski, np. album wizualny Nástio Mosquito w reżyserii Fradique’a. W 2014 r. był reżyserem obrazu w filmie krótkometrażowym Concrete Affection – Zopo Lady w reżyserii znanego na całym świecie angolijskiego artysty Kiluanjiego Kii Hendy, z którym w 2017 r. pracował ponownie przy kolejnym filmie krótkometrażowym Havemos de Voltar. W 2016 r. wraz z innymi artystami zainicjował coroczną wystawę kolektywną o nazwie Fuckin’ Globo, którą krytycy określili jako jedną z najzuchwalszych wystaw sceny alternatywnej w Angoli. Eksperymentalne filmy krótkometrażowe Ery Clavera są pokazywane na ważnych międzynarodowych festiwalach filmowych, m.in. na festiwalu Videoex w Zurychu, a jego najnowszy film Lúcia no céu com semáforos (2018), współreżyserowany z kubańską reżyserką Gretel Marín, zaprezentowano w tym roku na Clermont-Ferrand International Short Film Festival.