Orędzie Antoniny Grzegorzewskiej na Międzynarodowy Dzień Teatru
Śmierć łaciny otworzyła drogę kolejnym upadkom. Atrament zasechł. Śpiew kastratów zamilkł. Kartografia dobiegła kresu – nie ma już białych plam. Alchemia poległa. Sztuka pisania listów zasila poczet martwych dziedzin.
Teatr jest następny. Odkąd stał się pierwszym przemądrzałym - umiera.
Jego ciało godnie złożą do grobu, w którym spoczywają bachanalia, misteria i miniony świat żywych obrazów.
Ludzie z nim związani nie są jeszcze gotowi do pogrzebowych uroczystości. Bronią atrybutów starego panteonu. Są lobbystami swej dziedziny.
Jesteśmy świadkami nieuświadomionej reinkarnacji. Serce teatru bije, lecz nie na scenie.
Spektakl rozpoczyna się na lotnisku. Zasady rządzące tragedią, spisane w Poetyce Arystotelesa, pozostają aktualne, lecz zmieniły szyld i patronują podniebnej podróży. To w samolocie bowiem, a nie w teatrze mamy ich pełne, satysfakcjonujące zastosowanie...
(...)
Całość orędzia znajduje się tutaj
Światowe orędzie Carlosa CELDRÁNa na 58. Międzynarodowy Dzień Teatru
Zanim obudziłem się w teatrze, moi mistrzowie już tam byli. Zbudowali domy i zasady na resztę swego życia. Nie zna się wielu z nich albo ledwie pamięta, pracowali bowiem w ciszy, w skromnych salach prób i salach pełnych widzów, powoli, aby po latach pracy i wspaniałych osiągnięć opuścić swoje miejsca i zniknąć. Kiedy zrozumiałem, że moim zajęciem i moim osobistym przeznaczeniem będzie pójście w ich ślady, zrozumiałem też, że odziedziczyłem po nich tę ponurą i jedyną tradycję - życia czasem teraźniejszym, bez oczekiwania na coś innego, niż osiągnięcie jasnej, niepowtarzalnej chwili, chwili spotkania z drugim człowiekiem w ciemnościach teatru, bez żadnego innego wsparcia, niż prawda gestu i odkrywczego słowa...
(...)
Całość orędzia znajduje się tutaj